Τι είναι ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 2;

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 2 είναι μία διαταραχή του μεταβολισμού, που χαρακτηρίζεται από αυξημένο σάκχαρο, αντίσταση στην ινσουλίνη και σχετικά ανεπαρκή έκκριση της ινσουλίνης. Αποτελεί την πλειοψηφία των ατόμων με διαβήτη και αναπτύσσεται κυρίως στους ενήλικες, που εμφανίζουν αυξημένο σωματικό βάρος. Οι περισσότεροι όμως ασθενείς ανεξάρτητα από τον βαθμό παχυσαρκίας εμφανίζουν κάποιο βαθμό ‘‘αναισθησίας’’ των ιστών στην δράση της ινσουλίνης. Η νόσος συνήθως παραμένει αδιάγνωστη για πολλά χρόνια, διότι η υπεργλυκαιμία μπορεί να αναπτυχθεί πολύ σταδιακά μέσα στα χρόνια και αρχικά χωρίς συμπτώματα. Παρά την αθόρυβη αυτή παρουσίαση, οι ασθενείς αναπτύσσουν τόσο μικρο- όσο και μάκρο-αγγειακές επιπλοκές.

Επιστροφή στην αρχή

Ποια είναι τα αίτια του Σακχαρώδη  Διαβήτη τύπου 2;

Τα αίτια του Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2 είναι πολυπαραγοντικά ένας πολύπλοκος συνδυασμός γονιδίων και περιβαντολλογικών παραγόντων. Πολλά γονίδια με διαφορετικό βαθμό συμμετοχής ενοχοποιούνται για την νόσο, αλλά δεν είναι ικανά να την προκαλέσουν από μόνα τους. Το περιβάλλον επιδρά καταλυτικά στην εμφάνιση της νόσου: Η καθιστική ζωή, η έλλειψη φυσικής δραστηριότητας και η κακής ποιότητας διατροφή, που οδηγούν στην παχυσαρκία, είναι οι απαραίτητες συνθήκες για να εμφανισθεί η νόσος. Η πλειοψηφία των ασθενών με Διαβήτη τύπου 2 έχουν παραπανίσιο λίπος, είτε είναι είτε δεν είναι παχύσαρκοι.

Επιστροφή στην αρχή

Ποια είναι η πιθανότητα να αναπτύξουν διαβήτη οι συγγενείς πρώτου βαθμού;

Η πιθανότητα οι συγγενείς πρώτου βαθμού των ασθενών με Διαβήτη τύπου 2 να αναπτύξουν διαβήτη κατά την διάρκεια της ζωής τους είναι 5 με 10 φορές ψηλότερη από ότι στον γενικό πληθυσμό.

Επιστροφή στην αρχή

Σε ποια ηλικία εμφανίζεται ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 2;

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 2 εμφανίζεται κατά γύρω λόγω στους ενήλικες. Ο μέσος όρος διάγνωσης του είναι τα 45 έτη. Ωστόσο από το 1990 και έπειτα, η επίπτωση του Διαβήτη τύπου 2 έχει αυξηθεί και στα παιδιά και στους εφήβους. Ο κύριος λόγος για αυτό είναι τα αυξημένα ποσοστά παχυσαρκίας στον παιδικό πληθυσμό.

Επιστροφή στην αρχή

Ποια είναι η επίπτωσή του στην Ελλάδα;

Η συχνότητα του διαβήτη στην χώρα μας υπολογίζεται στο 7,4%.

Επιστροφή στην αρχή

Ποια είναι τα συμπτώματα & σημεία του Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2;

Καθώς οι διαβητικοί τύπου 2 έχουν σχετική και όχι πλήρη ανεπάρκεια ινσουλίνης τα συμπτώματά τους είναι πιο ήπια και αρκετές φορές δεν γίνονται αντιληπτά.

• Ασυμπωματική παρουσίαση
• Υποτροπιάζουσα θολή όραση
• Γενικευμένος κνησμός
• Δερματικές λοιμώξεις
• ιδιοκολπίτιδα
• Διαταραχές αισθητικότητας στα κάτω άκρα
• Πολυουρία
• Πολυδιψία
• Αδυναμία και κόπωση
• Κράμπες
• Λοιμώξεις

Επιστροφή στην αρχή

Ποια είναι η διάγνωση του Σακχαρώδη  Διαβήτη;

H διάγνωση του διαβήτη γίνεται είτε με την μέτρηση της γλυκόζης, είτε με την μέτρηση της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης στο αίμα. Η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (HbA1c) μετρά το ποσοστό της γλυκόζης, που έχει προσκολληθεί στην αιμοσφαιρίνη Α των ερυθρών αιμοσφαιρίων και μας δείχνει το μέσο όρο του σακχάρου στο αίμα, 10-12 εβδομάδες πριν την μέτρηση.

Επιστροφή στην αρχή

Διάγνωση και Θεραπεία Συν-Νοσηροτήτων και Παραγόντων Κινδύνου

Αφού έχει καθοριστεί ο τύπος του σακχαρώδη διαβήτη, θα πρέπει να γίνει διάγνωση και θεραπεία των συν-νοσηροτήτων του μεταβολισμού, και των παραγόντων κινδύνου για καρδιαγγειακή νόσο, όπως η υπερλιπιδαιμία, η παχυσαρκία, η λιπώδης διήθηση του ήπατος, αλλά και άλλων αυτοάνοσων νοσημάτων (όπως αυτοάνοση θυροειδίτιδα), στην περίπτωση του Διαβήτη τύπου 1. Επιπλέον, θα πρέπει να γίνει έλεγχος της κατάστασης ζωτικών οργάνων, όπως είναι της καρδιάς, των νεφρών αλλά και της κατάστασης των ούλων, ενώ η ψυχολογική κατάσταση του ασθενούς και η αποδοχή της νόσου θα πρέπει να διερευνηθούν, επίσης. Τέλος, οι ασθενείς με διαβήτη, έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο λοίμωξης με ηπατίτιδας Β, αλλά και επιπλοκών από την γρίπη και τον πνευμονιόκοκκο και θα πρέπει να λαμβάνουν τα κατάλληλα εμβόλια.

Επιστροφή στην αρχή

Ποια είναι η θεραπεία του Σακχαρώδη  Διαβήτη τύπου 2;

/ / /Παχυσαρκία

Η θεραπεία του Διαβήτη τύπου 2 συνίσταται στην μείωση του σωματικού βάρους και των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα. Η άσκηση, η ισορροπημένη δίαιτα και η απώλεια βάρους στους υπέρβαρους ή παχύσαρκους ασθενείς αποτελούν βασικά στοιχεία στην διαχείριση του διαβήτη τύπου 2.

Επιστροφή στην αρχή

/ / /Διατροφή

Μία καλά ισορροπημένη, θρεπτική δίαιτα αποτελεί θεμελιώδες συστατικό της θεραπείας του Διαβήτη τύπου 2. Οι αναλογίες των απαραίτητων συστατικών της διατροφής πρέπει να εξατομικεύονται. Γενικά 45% των θερμίδων της διατροφής των ασθενών με διαβήτη αποτελούν οι υδατάνθρακες, 25% με 35% τα λίπη και 10% με 35% οι πρωτεΐνες.

Επιστροφή στην αρχή

/ / /Άθληση

Η άθληση αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της θεραπείας του διαβήτη. Πέρα από τα γνωστά οφέλη, η προστασία του καρδιαγγειακού και η διατήρηση του σωματικού βάρους είναι επιπλέον οφέλη της άσκησης για τον ασθενή με Διαβήτη τύπου 2.

Επιστροφή στην αρχή

/ / /Αντι-υπεργλυκαιμικά φάρμακα

Η επιλογή του κατάλληλου φαρμακευτικού σκευάσματος στους ασθενείς με Διαβήτη τύπου 2 εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και για αυτό θα πρέπει να εξατομικεύεται. Διαθέτουμε πλέον καινούργιες κατηγορίες φαρμάκων, που κατευθύνονται ταυτόχρονα με την γλυκαιμική ρύθμιση, τόσο στις επιπλοκές, όσο και στις συν-οσυρότητες του διαβήτη, όπως είναι η παχυσαρκία και η καρδιαγγειακή νόσος. Στη θεραπευτική μας φαρέτρα έχουμε σήμερα 7 κατηγορίες φαρμάκων. Τα καινούργια φάρμακα στοχεύουν τόσο στις καρδιαγγειακές επιπλοκές όσο και στην μείωση του σωματικού βάρους. Σημαντικά στοιχεία στην απόφαση φαρμακευτικής αγωγής αποτελούν η ένδεια ή όχι ινσουλίνης και η ύπαρξη καρδιαγγειακής νόσου και χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας.

Επιστροφή στην αρχή

Επιπλοκές του Σακχαρώδη Διαβήτη

/ / / Οξείες Επιπλοκές του Σακχαρώδη Διαβήτη

> Υπογλυκαιμία

Η υπογλυκαιμία είναι η πιο συχνή επιπλοκή που παρατηρείται στους ινσουλινοθεραπευόμενους διαβητικούς. Λιγότερο συχνά, συμβαίνει και στους διαβητικούς ασθενείς, που παίρνουν φάρμακα, τα οποία διεγείρουν τα β-κύτταρα του παγκρέατος να εκκρίνουν ινσουλίνη, όπως οι σουλφονυλουρίες. Το χαμηλότερο φυσιολογικό όριο της γλυκόζης νηστείας είναι 70 mg/dl. Κάτω από αυτά τα επίπεδα ο οργανισμός κινητοποιεί νευρικούς και ορμονικούς μηχανισμούς με στόχο να αποτρέψει την περεταίρω πτώση των επιπέδων γλυκόζης, ώστε να εξασφαλίσει την ομαλή λειτουργία του εγκεφάλου. Η πιο σημαντική ορμόνη, που εμποδίζει την πτώση του σακχάρου είναι η γλυκαγόνη. Δυστυχώς, με το πέρασμα των χρόνων οι διαβητικοί χάνουν σταδιακά τους μηχανισμούς που διαθέτουν ενάντια στην υπογλυκαιμία. Από την άλλη μεριά, σοβαρή και επαναλαμβανόμενη υπογλυκαιμία μπορεί να οδηγήσει σε κώμα, μη αναστρέψιμη νευρολογική βλάβη ή και θάνατο. Η θεραπεία της υπογλυκαιμίας συνίσταται στην πρόσληψη 15 γρ. γλυκόζης, όπως ο φυσικός χυμός πορτοκάλι. Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις η αντιμετώπιση γίνεται στο νοσοκομείο. Ωστόσο, πιο σημαντική είναι η πρόληψη της υπογλυκαιμίας, που επιτυγχάνεται με την σωστή εκπαίδευση του διαβητικού ασθενή και την συμμόρφωσή του στην αγωγή.

Επιστροφή στην αρχή

> Διαβητική Κετοξέωση/Υπεργλυκαιμική Υπεροσμωτική Κατάσταση

Πρόκειται για τις δύο πιο σοβαρές οξείες επιπλοκές του διαβήτη, που αν δεν αντιμετωπισθούν εγκαίρως μπορούν να οδηγήσουν σε θάνατο. Χαρακτηρίζονται από σοβαρή υπεργλυκαιμία, που οδηγεί σε αφυδάτωση και οξεία διαταραχή του μεταβολισμού. Και οι δύο αυτές υπεργλυκαιμικές κρίσεις οφείλονται σε έναν συνδυασμό σχετικής ή απόλυτης ένδεια ινσουλίνης και ανόδου των ορμονών του στρες, που όμως ανταγωνίζονται την δράση της ινσουλίνης και έτσι επιδεινώνουν την υπεργλυκαιμία. Στην περίπτωση της διαβητικής κετοξέωσης, που συνήθως συμβαίνει σε ασθενείς με Διαβήτη τύπου 1, η έλλειψη ινσουλίνης οδηγεί χαρακτηριστικά στην παραγωγή κετονών, που επιβαρύνουν επιπλέον την μεταβολική διαταραχή. Ο καταλύτης συνήθως είναι μία κατάσταση στρες, όπως μία σοβαρή λοίμωξη, το έμφραγμα του μυοκαρδίου ή μία πρόσφατη επέμβαση. Πολλές φορές οι δύο αυτές επείγουσες καταστάσεις οδηγούν στην πρώτη διάγνωση του διαβήτη.

Επιστροφή στην αρχή

/ / / Χρόνιες Επιπλοκές του Σακχαρώδη Διαβήτη

Ο διαβήτης είναι μία πολυ-συστηματική νόσος που επηρεάζει τα περισσότερα όργανα του σώματος, σε διαφορετικές περιόδους της ζωής του διαβητικού ασθενή. Η διαβητική αγγειοπάθεια και νευροπάθεια ωστόσο προκαλούν σημαντική νοσηρότητα και θνησιμότητα και για αυτό χρειάζονται ενδελεχή και συστηματικό έλεγχο.

Επιστροφή στην αρχή

> Ποιες είναι και πως μπορώ να προλάβω τις μακρο-αγγειακές επιπλοκές του διαβήτη (Διαβητική Αγγειακή Νόσος);

Οι μακρο-αγγειακές επιπλοκές του διαβήτη αφορούν στα μεγάλα αγγεία και αποτελούν στην ουσία μία επιταχυνόμενη μορφή αθηροσκλήρωσης, στην οποία οφείλονται τα αυξημένα ποσοστά εμφραγμάτων, αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων, και περιφερειακής γάγγραινας, που παρατηρούνται στους διαβητικούς ασθενείς. Πράγματι, οι διαβητικοί ασθενείς παρουσιάζουν αυξημένο κίνδυνο να πεθάνουν από μία από τις παραπάνω επιπλοκές, που στο σύνολό τους ονομάζονται αθηροσκληρωτική καρδιαγγειακή νόσος, ενώ το προσδόκιμο επιβίωσής τους είναι κατά 6-8 χρόνια μικρότερο από τον γενικό πληθυσμό.

Επιστροφή στην αρχή

> Πρόληψη/Θεραπεία Μακρο-Αγγειακών Επιπλοκών

Σημαντικό κομμάτι λοιπόν, της αντιμετώπισης του διαβήτη, αποτελεί η πρόληψη ή/και θεραπεία των μακροαγγειακών επιπλοκών, που συνίσταται, πέρα από την σωστή γλυκαιμική ρύθμιση, στην αντιμετώπιση των παραγόντων κινδύνου της αθηροσκληρωτικής καρδιαγγειακής νόσου. Αυτοί είναι η παχυσαρκία, η υπέρταση, η δυσλιπιδαιμία και το κάπνισμα. Ειδικά οι ασθενείς με Διαβήτη τύπου 2, κατά την στιγμή της διάγνωσής τους έχουν είδη έναν ή περισσότερους παράγοντες κινδύνου ή και νοσούν από κάποιες από τις επιπλοκές τους. Έχει αποδειχθεί ότι η αντιμετώπιση των παραγόντων κινδύνου της αθηροσκληρωτικής καρδιαγγειακή νόσου μειώνει την καρδιαγγειακή θνητότητα.

Επιστροφή στην αρχή

> Ποιες είναι και πως μπορώ να προλάβω τις μίκρο-αγγειακές επιπλοκές του διαβήτη (Διαβητική Αγγειακή Νόσος);

Οι μίκρο-αγγειακές επιπλοκές του διαβήτη αφορούν στα μικρότερα αγγεία και περιλαμβάνουν κατά κύριο λόγο την διαβητική οφθαλμοπάθεια και νευροπάθεια.

Επιστροφή στην αρχή

> Μπορώ να χάσω την όραση μου από την διαβητική οφθαλμοπάθεια;

Η διαβητική οφθαλμοπάθεια είναι μία από τις σοβαρότερες αιτίες τύφλωσης παγκοσμίως. Η επίπτωσή της φτάνει στο 75%-95% μετά από 15 χρόνια Διαβήτη τύπου 1 και φτάνει στο 60% μετά από 15 χρόνια Διαβήτη τύπου 2. Επιπλέον, τελικού σταδίου διαβητική νεφρική νόσο αναπτύσσει το 40% των ασθενών με Διαβήτη τύπου 1 ενώ το ποσοστό αυτό είναι μικρότερο του 20% στους ασθενείς με Διαβήτη τύπου 2.

“Τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο όλοι οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 και οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 διάρκειας ≥5 πρέπει να ελέγχουν την έκκριση αλβουμίνης στα ούρα τους”

“Τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο όλοι οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 και οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 διάρκειας ≥5 πρέπει να έχουν οφθαλμολογική εξέταση από οφθαλμίατρο”

Επιστροφή στην αρχή

> Πρόληψη/Θεραπεία Μίκρο-Αγγειακών Επιπλοκών

Η διάρκεια του διαβήτη και η γλυκαιμική ρύθμιση αποτελούν βασικούς παράγοντες κινδύνου των μικροαγγεικών επιπλοκών. Πρόσθετοι παράγοντες κινδύνου αποτελούν η υπέρταση, η ύπαρξη άλλων μικροαγγειακών επιπλοκών, το κάπνισμα, η παχυσαρκία, η ηλικία και γενετκοί παράγοντες. Όπως και για τις υπόλοιπες επιπλοκές του διαβήτη, η πρόληψή τους είναι πολύ σημαντική και περιλαμβάνει μία σειρά από ενέργειες, όπως η συστηματική διερεύνησή τους και αντιμετώπιση των παραγόντων κινδύνων.

“Η βελτιστοποίηση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα και της αρτηριακής πίεσης μειώνει τον κίνδυνο αλλά και επιβραδύνει την εξέλιξη της διαβητικής νεφροπάθειας”

“Η βελτιστοποίηση των επιπέδων σακχάρου και των λιπιδίων (χοληστερίνης) στο αίμα αλλά και της αρτηριακής πίεσης μειώνει τον κίνδυνο αλλά και επιβραδύνει την εξέλιξη της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας”

Επιστροφή στην αρχή

> Διαβητική Νευροπάθεια

Η περιφερική και η αυτόνομη νευροπάθεια είναι οι δύο πιο συχνές επιπλοκές τόσο του Διαβήτη τύπου 1 όσο και του Διαβήτη τύπου 2. Έως και 50% των ασθενών με Διαβήτη τύπου 2 αναπτύσσουν διαβητική νευροπάθεια. Η περιφερική νευροπάθεια αφορά στα περιφερικά νεύρα και η πιο συχνή είναι η Περιφερική Συμμετρική Πολυνευροπάθεια, που χαρακτηρίζεται από προοδευτική απώλεια της αισθητικότητας και της κινητικότητας. Τα μακρύτερα νεύρα είναι ιδιαιτέρως ευαίσθητα και για αυτό πιο συχνά επηρεάζονται τα πόδια. Δυστυχώς, έως και 50% των ασθενών είναι ασυμπτωματικοί. Αν η νόσος δεν διαγνωσθεί και θεραπευτεί εγκαίρως ο ασθενής διατρέχει αυξημένο κίνδυνο να τραυματίσει τα πόδια του χωρίς να το αντιληφθεί λόγω της έλλειψης της αισθητικότητας και έτσι να αναπτύξει έλκη, που τελικά μπορούν να οδηγήσουν σε ακρωτηριασμό, με σημαντική μείωση της ποιότητας και του προσδόκιμου επιβίωσης της ζωής των ασθενών. Συνεπώς και εδώ η πρόληψη έχει υψίστη σημασία.

“Τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο όλοι οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 και οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 διάρκειας ≥5 πρέπει να ελεγχούν για διαβητική περιφερική νευροπάθεια”

“Η βελτιστοποίηση των επιπέδων του σακχάρου στο αίμα προλαμβάνει ή καθυστερεί την ανάπτυξη νευροπάθειας στους ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 και επιβραδύνει την εξέλιξη της νευροπάθειας στους ασθενείς με διαβήτη τύπου 2.”

Επιστροφή στην αρχή

> Αυτόνομη Νευροπάθεια

Η Νευροπάθεια του Αυτόνομου Νευρικού συστήματος αποτελεί συχνό κλινικό πρόβλημα των ασθενών με διαβήτη καθώς μπορεί να περάσει απαρατήρητη, ενώ μπορεί να επηρεάσει πολλαπλά όργανα, όπως η αρτηριακή πίεση και ο σφυγμός, η λειτουργία του γαστρεντερικού σωλήνα και της ουροδόχου κύστης αλλά και της στυτικής λειτουργίας. Η στυτική δυσλειτουργία σχετίζεται στενά με την εμφάνιση στεφανιαίας νόσου καθώς προηγείται αυτής κατά 3-5 έτη. Κατά παρόμοιο τρόπο με τις λοιπές επιπλοκές του διαβήτη η πρόληψη αποτελεί την καλύτερη αντιμετώπιση.

‘’Στο ιατρείο μας, οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη ακολουθούν ένα συστηματικό πρόγραμμα παρακολούθησης, όπου μαζί με την γλυκαιμική ρύθμιση οι επιπλοκές του διαβήτη εξετάζονται και αντιμετωπίζονται ενδελεχώς και συστηματικά, με βάση τις διεθνείς οδηγίες σας αλλά και την εμπειρία μας από τα μεγαλύτερα κέντρα του εξωτερικού.’’

Επιστροφή στην αρχή