ΦΑΙΟΧΡΩΜΟΚΥΤΤΩΜΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΑΓΓΛΙΩΜΑ
Το φαιοχρωμοκύττωμα και τα παραγαγγλιώματα είναι νευροενδοκρινείς όγκοι των επιφεριδιών και των παραγαγγλιωμάτων.
Το φαιοχρωμοκύττωμα είναι ένας σπάνιος, αλλά δυνητικά απειλητικός για την ζωή, όγκος της μυελώδους μοίρας των επινεφριδίων, που παράγει αυξημένες ποσότητες κατεχολαμινών, ενώ τα παραγαγγλιώματα είναι όγκοι των παραγαγγλίων.
Επιστροφή στην αρχήΩς παραγάγγλια ονομάζονται συστάδες νευροενδοκρινικών κυττάρων, τα οποία μεταναστεύουν κατά την ενδομήτρια ζωή, σε διάφορα σημεία του σώματος, από την κεφαλή έως την λεκάνη, φέροντας στοιχεία είτε από το συμπαθητικό είτε από το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα. Αποτελούν ῾῾σταθμούς῾῾κατά την διαδρομή των νευρικών σημάτων μεταξύ εγκεφάλου και περιφέρειας, με στόχο τον καλύτερο συντονισμό της πληροφορίας. Ο μυελός των επινεφριδίων, στην ουσία αποτελεί ένα μεγάλο συμπαθητικό παραγάγγλιο και έτσι τόσο το φαιοχρωμοκύττωμα όσο και τα συμπαθητικά παραγαγγλιώματα, έχουν κοινή προέλευση και άρα χαρακτηριστικά.
Επιστροφή στην αρχήΗ επίπτωση του φαιοχρωμοκυττὠματος και του παραγαγγλιώματος μαζί είναι περίπου 0,8 ανά 100,000 άτομα ανά έτος. Ωστόσο, από τις νεκροψίες φαίνεται πως το πραγματικό νούμερο είναι μεγαλύτερο, μεταξύ 1:6500 και 1:2500, καθώς η πλειοψηφία των ασθενών διαγιγνώσκεται μετά θάνατον.
Επιστροφή στην αρχήΜπορούν να εμφανισθούν σε οποιαδήποτε ηλικία, με ηλικία αιχμής την 5η-6η δεκαετία της ζωής, στην περίπτωση όμως των γενετικών συνδρόμων, οι όγκοι εμφανίζονται πολύ νωρίτερα.
Επιστροφή στην αρχήΟι όγκοι αυτοί είναι κυρίως σποραδικοί, αλλά 40% εξ αυτών κληρονομούνται μέσω γενετικών μεταλλάξεων.
Επιστροφή στην αρχήΟι όγκοι αυτοί μπορεί να είναι κακοήθεις σε ένα ποσοστό 10-17%.
Επιστροφή στην αρχήΤο φαιοχρωμοκύττωμα ονομάζεται “ο μεγάλος μίμος” καθώς μπορεί να παρουσιαστεί με τα συμπτώματα οποιασδήποτε νόσου:
Η κλασσική συμπτωματολογία περιλαμβάνει παροξυσμούς:
Οι παροξυσμοί μπορεί να εκλύονται από μία απλή κίνηση όπως το σκύψιμο, με την βρώση τροφών που περιέχουν τυραμίνη, όπως η σοκολάτα και η μπανάνα καθώς και με την λήψη κάποιων φαρμάκων, όπως τα αντικαταθλιπτικά αλλά και με τους χειρουργικούς χειρισμούς κατά την διάρκεια μίας επέμβασης.
Επιστροφή στην αρχήΗ διάγνωση των όγκων αυτών τίθεται με την μέτρηση των μετανεφρινών, που είναι παράγωγα του μεταβολισμού των κατεχολαμινών στο αίμα, ενώ ο εντοπισμός του όγκου-(ων) αλλά και των πιθανών μεταστάσεων γίνεται με απεικονιστικές μεθόδους, όπως αξονική ή μαγνητική τομογραφία, σπινθηρογράφημα επινεφριδίων (Ι-MIBG), τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων (PET) και σπινθηρογράφημα των υποδοχέων σωματοστατίνης (octreoscan). Ο γενετικός έλεγχος αποκλείει ή επιβεβαιώνει γενετική οικογενή νόσο.
Επιστροφή στην αρχήΗ θεραπεία εκλογής είναι η αδρεναλεκτομή, μετά από φαρμακευτική προετοιμασία του ασθενούς για την αποφυγή πρόκλησης υπερτασικής κρίσης. Στην περίπτωση υποτροπών, μεταστάσεων ή και παραγαγγλιωμάτων που η αφαίρεσή τους θέτει σε κίνδυνο ζωτικά όργανα/ιστούς, ένας συνδυασμός χειρουργείων, φαρμακοθεραπείας, ακτινοβολιών, χημειοθεραπείας, I-MIBG, και διακαθετηριακού αρτηριακού χημειοεμβολισμού, μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Η μακροχρόνια μετεγχειρητική παρακολούθηση των ασθενών είναι απαραίτητη, τόσο για την αντιμετώπιση της καρδιοαγγειακής νοσηρότητας/θνητότητας, όσο και τον έγκαιρο εντοπισμό πιθανής μεταστατικής νόσου.
Επιστροφή στην αρχή