ΥΠΕΡΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΣ
Ως υπερπαραθυρεοειδισμός ορίζεται η αυξημένη έκκριση της παραθορμόνης, που οδηγεί σε άνοδο του ασβεστίου στο αίμα και στα ούρα.
Ως υπερπαραθυρεοειδισμός ορίζεται η αυξημένη έκκριση της παραθορμόνης, που οδηγεί σε άνοδο του ασβεστίου στο αίμα και στα ούρα. Ανάλογα με την αιτία που τον προκαλεί, ο υπερπαραθυρεοειδισμός διακρίνεται σε πρωτοπαθή, δευτεροπαθή ή τριτοπαθή.
Αιτία του υπερπαραθυρεοειδισμού είναι συνήθως ένα μονήρες παραθυρεοειδικό αδένωμα, δηλαδή ένας καλοήθης όγκος των παραθυρεοειδών αδένων, που υπερπαράγει παραθορμόνη. Λιγότερο συχνά, ο υπερπαραθυρεοειδισμός μπορεί να αποτελεί την πρώτη εκδήλωση σπάνιων μορφών γενετικών συνδρόμων, τα λεγόμενα Σύνδρομα Πολλαπλής Ενδοκρινικής Νεπλασίας 1 (MEN1) και 2A (MEN2A).
Πολύ σπάνιο αίτιο του υπερπαραθυρεοειδισμού μπορεί να είναι ο καρκίνος των παραθυρεοειδών αδένων. Κάποιες φορές ο υπερπαραθυρεοειδισμός μπορεί να οφείλεται σε ένα οικογενές σύνδρομο, την Οικογενή Υπασβεστιουρική Υπερασβεστιαιμία, που οδηγεί σε ήπια υπερασβεστιαιμία εφόρου ζωής, στο 50% των απογόνων.
Άλλες αιτίες, που δεν οφείλονται πρωτοπαθώς στους παραθυρεοειδείς, αλλά δευτερογενώς προκαλούν την αυξημένη έκκρισή τους, είναι η ανεπάρκεια βιταμίνης D και η νεφρική ανεπάρκεια.
Η διάγνωση του υπερπαραθυρεοειδισμού γίνεται μέσω αιματολογικού ελέγχου, φυσικής εξέτασης και ιστορικού. Ωστόσο, η ανεύρεση του αιτίου του υπερπαραθυρεοειδισμού και η διαφοροδιάγνωσή του από άλλες αιτίες που οδηγούν σε άνοδο του ασβεστίου στο αίμα, απαιτεί ένα συνδυασμό αιματολογικών και εξειδικευμένων απεικονιστικών εξετάσεων.
Τα συμπτώματα και σημεία του πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού μπορούν να κυμαίνονται από κανένα έως πολύ σοβαρά, ενώ μπορεί να απειλήσουν και τη ζωή.
Οι επιπλοκές του υπερπαραθυρεοειδισμού οφείλονται στις επιπτώσεις του χαμηλού ασβεστίου στα οστά και του υψηλού ασβεστίου στο αίμα:
Οι ασθενείς που παρουσιάζουν συμπτώματα από τον υπερπαραθυρεοειδισμό, όπως νεφρολιθίαση, κατάγματα ή συμπτωματική υπερασβαιστιαιμία θα πρέπει να λάβουν χειρουργική θεραπεία. Η παραθυρεοειδεκτομή είναι η μόνη οριστική θεραπεία. Από την άλλη μεριά, ασυμπτωματικοί ασθενείς, που παρουσιάζουν προχωρημένη νόσο ή είναι κάτω των 50 ετών είναι επίσης υποψήφιοι για χειρουργική θεραπεία. Στόχος της παραθυρεοειδεκτομής είναι αφαίρεση του παραθυρεοειδικού αδενώματος και η λύση του υπερπάραθυρεοειδισμού.
Σε ασθενείς, που ενώ πληρούν τα παραπάνω κριτήρια δεν μπορούν να χειρουργηθούν, χορηγούμε φαρμακευτική θεραπεία. Η φαρμακευτική θεραπεία είναι εξατομικευμένη και στοχεύει στην μείωση των επιπέδων του ασβεστίου που προκαλούν συμπτώματα ή και στην βελτίωση της οστικής πυκνότητας.
Στο ιατρείο μας, παρέχουμε εξατομικευμένη διάγνωση και θεραπεία με βάση την πολύχρονη εμπειρία μας με σποραδικές αλλά και κληρονομούμενες μορφές υπερπάραθυρεοειδισμού.